To był niezapomniany i pełen pozytywnych przeżyć dzień. Młodzież z mławskiej jednostki 7 – 3 HP, podczas swojego pobytu w Warszawie, uczestniczyła w projekcji filmu w Cinema City i zwiedziła „Niewidzialną wystawę”.
Taka forma spędzania wolnego czasu daje możliwość pobudzania wyobraźni i poszerzania horyzontów oraz nabywania podstawowych umiejętności społecznych. Nie tylko wpływa na prawidłowy rozwój osobowości młodych ludzi, dostarcza wrażeń, kształtuje ich wrażliwość, ale także przekazuje solidną porcję wiedzy i pobudza do refleksji.
Wspólny seans był doskonałą okazją do edukacji filmowej, podtrzymania miłej i przyjaznej atmosfery wśród uczestników. Młodzież zwróciła uwagę na to, że film wyróżniał nie tylko „rozmach inscenizacyjny”, ale także wartka akcja oraz znakomite kreacje aktorskie…
Natomiast podczas wyjątkowej podróży do „świata ciemności” młodzi ludzie mogli przekonać się jak niewidomi radzą sobie bez jednego z najważniejszych zmysłów – zmysłu wzroku. Ta wystawa - muzeum jest miejscem komunikacji, otwierającym na dialog, ale także innego niż wzrokowe obcowania z dziełami i przestrzenią. Uczestnicy mieli możliwość poszerzyć wiedzę i doświadczenie o innych sposobach odbioru rzeczywistości w świecie wystawy opartej na doświadczeniach sensorycznych, angażujących zmysł dotyku, słuchu, węchu oraz poczucia równowagi, a całkowicie wyłączającej zmysł wzroku.
- Tak poznaliśmy nie tylko „scenerię” życia codziennego, jak w pełni wyposażone mieszkanie, ulice czy las, ale również kopie rzeźb, między innymi biblijnego Dawida, Wenus z Milo czy Atlasa, co pozwoliło nam doświadczyć piękna dzieł sztuki przez dotyk, zwykle zabroniony na typowych wystawach. To było dla nas spore przeżycie, zmuszające do refleksji – mówili uczestnicy.
- Były emocje, czuliśmy się niepewnie w sytuacji, w której nic nie widzieliśmy. Nasze dotychczasowe kompetencje okazały się niewystarczające. Zaczęliśmy trzymać bliski kontakt, niektórzy trzymali się za ręce, wspieraliśmy się wzajemnie i współpracowaliśmy. Powoli zaczęliśmy się dostosowywać, wyczuwać zapach warzyw, iść za dźwiękiem głosu naszego niewidomego Przewodnika, nasze pozostałe, na co dzień uśpione zmysły zaczęły się wyostrzać. To doświadczenie uwrażliwiło nas na odczucia innych – mówili wychowawcy.
